هایپررئالیسم چیست

فزون‌واقع‌نمایی یا واقع‌گرایی افراطی یا هایپررئالیسم (Hyperrealism) رویکردی به واقع‌نمایی با الهام از هنر عکاسی است که در آن به‌صورت بسیار دقیق و عکس‌گونه چهره و پیکر انسان و اشیای صنعتی در ابعاد بزرگ تصویر می‌شود.به سبکی در نقاشی و مجسمه‌سازی گفته می‌شود که یک عکس یا نمونهٔ واقعی را با جزئیاتِ دقیق اما در ابعاد به مراتب بزرگتر با جزئیات بیشتر خلق شود.

هایپررئال یک تقلید و کپی برداری از عکس نیست، نقاش با حفظ ماهیت عکس رنگ ها و سایه ها و جزئیات را بهبود میبخشد و نقاشی با وضوح و شفافیت بیشتر خلق میکند که مشابه سبک فتورئال است اما در جزئیات اغراق می شود. برخی عنوان میکنند که نقاشی هایپررئال همان نقاشی فتورئال است که چند برابر بزرگتر اجرا شده است اما این مورد صحیح نیست، فاکتور هایپررئال اغراق در جزئیات است ولی انجام آن در سایز و تابلوی بزرگ نوعی قدرت نمایی هنرمند است .

نتیجه کار در این سبک شبیه به یک عکس با وضوح بسیار بالا است. هایپررئالیسم راه به عنوان یک پیشرفت در فتورئالیسم با استفاده از روش هایی برای خلق نقاشی ها در نظر می گیرند. این اصطلاح در وهله اول به جنبش های هنری مستقل ایالات متحده و کشورهای اروپایی در اوایل دهه 1970 مربوط می شود. کارول فوئرمن پیشگام جنبش هایپر رئالیسم همراه با دان هانسن و جان آندرا می باشد.

تاریخچه سبک هایپررئالیسم

این اصطلاح اولین‌بار در اوایل دههٔ 2000 در ایالات متحده آمریکا و اروپا به عنوان یک جنبش هنری مستقل و یک سبک هنری ظهور کرده‌است.هنرمندی بلژیکی به نام Isy Brachot اولین بار کلمه فرانوسی هایپررئالیسم را به معنای بیش از حد واقع گرایی را به عنوان یک نمایشگاه و فروشگاه بزرگ در گالری خود واقع در بروکسل در سال 1973 به کار برد. آن نمایشگاه تحت تاثیر کارهای فتورئالیست های آمریکایی بود. از جمله رالف گینگز، چاک کلوز، دون ادی، رابرت بچل و ریچارد مک لین. اما هنرمندان تاثیرگذار اروپایی مانند دومنیک گنولی، گرهارد ریشتر، کنراد کلاپک رو رولان دلکول بود. از آن زمان، سبک هایپررئال توسط توسط هنرمندان و فروشندگان اروپایی به درخواست نقاشانی که تحت تاثیر فتورئالیسم بودند مورد استفاده قرار گرفت.

بهترین نقاشی های هایپررئالیسم کدام اند؟

بهترین نقاشی‌های فزون‌واقع‌نما معمولاً آن‌هایی‌اند که با عکس اشتباه گرفته می‌شوند و همین است که توانایی یک هنرمند فزون‌واقع‌نما را نشان می‌دهد؛ توانایی تکنیکی تولید یک نقاشی که آن‌قدر به واقعیت نزدیک باشد که با عکس اشتباه گرفته شود.نقاشان این سبک در این روند آن‌قدر بر عدم دخالت در واقعیت تأکید دارند که کارشان ماشینی به نظر می‌رسد. اما یک هنرمند موفق کاری می‌کند که توانمندی در پس کار ظاهراً ماشینی تابلوهای فزون‌واقع‌نگار پنهان شود.هنر فزون‌واقع‌نمایی دنیای واقعی و فیزیکی را جدی می‌گیرد، آن‌قدر که گاهی در نقاشی‌ها با دنیای واقعی‌تری روبه‌رو هستیم تا در واقعیت. هایپررئالیسم تلاش می‌کند واقعیت را تا آن‌جا که می‌تواند تحریف‌نشده منتقل کند.

چگونه به سبک هایپررئالیسم یک نقاشی بکشیم؟

در فزون‌واقع‌نمایی از عکس استفاده می‌شود، به این ترتیب که از یک صحنه چندین عکس از یک زاویه می‌گیرند، سپس شروع می‌کنند به نقاشی آن صحنه، پس از چاپ عکس‌ها، از آن برای تصحیح خطوط نقاشی و اگر رنگی بودند برای تصحیح رنگ‌ها استفاده می‌کنند؛ البته برای دقت بیشتر با شطرنجی کردن عکس کارشان را پیش می‌برند.

نقاشان معروف هایپر رئالیسم

در بین نقاشان سبک هایپررئال معاصر اروپایی، گوتفرید هلنوین از اتریش، ولدوایزن و تاجالپ اسپارنای از هلند، راجر ویتوتورنگل از بلژیک و پیر بارایای از فرانسه، رونالد بوون، فرانسوا بریک ، جرارد شلوسر ، ژاکارد مونوری ، برنارد رانسیلاک ، ژیل آیلود و جرارد فرومانگر را می توان جزو هنرمندان مشهور این حوزه نام برد. سبک هایپر رئال اوایل قرن 21 بر اساس اصول زیبایی شناختی فوتورئالیسم بنیان نهاده شد.

نقاشی به سبک هایپر رئالیسم

هایپررئالیسم سبکی است در نقاشی‌ و مجسمه‌سازی که اثر خلق شده توسط هنرمند شباهت زیادی به عکس با کیفیت بسیار بالا دارد.کلمه‌ هایپررئالیسم در سال 1973 توسط ایسی براشو ابداع شد. هایپررئالیسم کلمه‌ایست فرانسوی نشأت گرفته از همان فوتورئالیسم. این کلمه عنوان فهرست عمومی نمایشگاهی بود که در همان سال در گالری براشو برگزار شد.

نمایشگاه مجموعه‌ای‌ بود به همکاری هنرمندان فتورئالیست، مانند رالف گوینگس، چاک کلوس، دون ادی، روبرت بچتل و ریچارد مکلیین. همچنین هنرمندان اروپایی تاثیر گذار مانند گْنُلی، ریشتر، کِلَفِک ودلکل.‌ هایپررئالیسم از آن زمان به هنرمندانی اتلاق شد که تاثیر گرفته از فوتورئالیسم به خلق اثر می‌پرداختند.

در اوایل قرن بیست و یکم‌ هایپررئالیسم بر اساس مبانی اصولی‌ زیباشناسی فتورئالیسم شکل گرفت. هنرمند فتورئالیست آمریکایی دنیس پترسن که نقاشی‌‌های خیره‌کننده اش، به عنوان شاخه نورسته جنبش فوتورئالیسم مورد توجه و بازدید جهانی‌ قرار گرفت، اصطلاح هایپررئالیسم را برای نامگذاری این جنبش نوین و پیروانش به کار برد.

گراهام تامپسون در این مورد نوشت : «موفقیت این سبک در اواخر دهه 60 و 70 میلادی آنجا خود را نشان داد که هنر عکاسی و نقاشی‌ را بسیار به یکدیگر نزدیک و گاهی با یکدیگر همسان کرد. هنرمندان سوپررئالیست یا همان‌ هایپررئالیست مانند ریچارد اِستِس، دنیس پترسن و آودری فِلَک از این شیوه برای خلق آثاری که حال و هوای عکس و یا بسیار به عکس شباهت داشتند بهره جسته‌اند.»

شباهت و تفاوت‌هاى‌ فوتورئالیسم و هایپررئالیسم

هایپررئالیسم تقابلی است تحت لفظی، پایه‌گذاری شده بر سبک نقاشی‌ فوتورئالیسم که در اواخر قرن بیستم آغاز شد. نقاشان و مجسمه‌سازان‌ هایپررئالیسم ازعکس به عنوان مرجع برای ارائه دقیق جزئیات بهره می‌گیرند که برخلاف فتورئالیسم معمولا روایی و احساسی‌ در ترسیم است.نقاشان فتورئالیسم بیشتر مایلند تصویر عکاسی شده را تقلید کنند، گاهی جزئیات را حذف یا تجریدی می‌کنند تا هم بستگی کلی‌ تصویر را حفظ کنند. گاهی نیز احساسات انسانی‌، ارزش‌های سیاسی و عناصر بیانی را حذف می‌کنند و نادیده می‌گیرند.

شیوه نقاشی‌ فتورئالیست به تنهایی‌ سفت و محکم، دقیق و به شدت ماشینی است و همان گونه که از پاپ آرت نشأت گرفته تاکید آن بر شبیه سازی تصویر روزمره و دنیوی است.هایپررئالیسم از طرفی‌، هرچند در جوهر و ماهیت عکس گونه، گاهی داراى نقطه عطفى لطیف‌تر و پیچیده‌ترهمراه با عرضه عنوانی زنده و ملموس است، تصویری که با وسواس و دقت در جزئیات برای خلق اثرى وهمی از حقیقتى تازه که در عکس اصلی‌ دیده نمی‌شود.بافت، سطح، جلوه‌های نورپردازی و سایه‌ها به گونه‌اى ساخته و پرداخته می‌شوند تا واضح‌تر و واقعی‌‌تر از عکس مرجع و موضوع اصلی‌ به نظر برسند.

سایر ویژگی های هایپررئالیسم

هایپررئالیسم برای شبیه سازی یک واقعیت کاذب ، به سطح بالایی از مهارت و فضیلت فنی نیاز دارد. بدین ترتیب ، هایپررئالیسم محدودیت های عکاسی مانند عمق میدان ، چشم انداز و دامنه تمرکز را در خود گنجانده و از آنها استفاده می کند. برخی از نقاشان هایپررئالیست مانند چاک کلوز ، دنیس پترسون ، برت مونروی و رابرت بتل ، از ناهنجاری های موجود در تصاویر دیجیتال ، مانند شکستگی برای تاکید بر ریشه دیجیتال آن ها استفاده می شود.

موضوعات مورد استفاده در سبک هایپررئال

موضوعات مختلف مورد استفاده در هایپررئال شامل پرتره ها ، هنرهای مجازی ، طبیعت بی جان ، مناظر طبیعی ، مناظر شهری و صحنه های روایی است. سبک هایپر رئالیسم اخیر نسبت به فوتورئالیسم نگاه دقیق تری به جزئیات تصویری با تأکید بر مضامین اجتماعی ، فرهنگی یا سیاسی دارد. نقاشان هایرئالیست بلافاصله تصاویر دقیق عکاسی را شبیه سازی و بهبود می بخشند تا توهمات بصری نوری قانع کننده واقعیت را تولید کنند.

اهی بدلیل ساده انگاری ، که برخی از هنرمندان و هنر دوستان مرتکب شده اند تعریف هایپر رئال به نوعی تغییر یافته و به هر اثری که سایز بسیار بزرگی دارد و با ذغال اجرا شده هایپررئال میگویند. در صورتی که این تعریف  اشتباه است و اثر هایپررئال ربطی به اندازه و تکنیک مورد استفاده در آن ندارد؛
بلکه آثاری که در آن هنرمند وقت و دقت بسیاری صرف کرده و جزئیاتی مانند:

• جنسیت
• پوست
• مو
• تاثیر نور روی حجم

و … را به گونه ای به تصویر کشیده که نمی توان مرزی بین آن و عکاسی قابل شد را میتوان در ردیف آثار هایپررئال قرارداد.

وسایل مورد نیاز در نقاشی هایپر رئال

همچنین محدودیتی از نظر تکنیک اجرا در نقاشی هایپررئال وجود ندارد و آنرا با تمامی تکنیک های موجود مثل: